.....και εκεί που ήθελα να κάνω το τελευταίο κλικ του Αυγούστου και όλα τα είχα ρυθμίσει, ταχύτητα, διάφραγμα, φωτισμό, εστίαση, κάδρο, διάθεση, χωρίστρα (εντάξει, δεν φαίνεται), για να βγάλω μια selfie και να την στείλω σ' έναν ξάδελφο, στην Αυστράλια, να 'σου και τσιτσιδώνονται πίσω μου τρία κορίτσια, σαν τα κρύα τα νερά της βρύσης της κρυόβρυσης, της ορεινής Αγουλινίτσας (της Ανω). Προς στιγμή, έχασα τον έλεγχο και παραλίγο να μου πέσει η μηχανή απ΄τα χέρια, ωστόσο, το 'σωσα και πρόλαβα να κάνω ένα κλικ, απαθανατίζοντας την ομορφιά και τα νιάτα (ε, όχι τα δικά μου) και, κρατώντας την ψυχραιμία μου, επανήλθα στην τάξη και στην ψυχική μου ευρυθμία. Όχι τίποτ΄ άλλο, σκέφτομαι, πως το ενδιαφέρον στη φωτογραφία, έχει πλέον μετατοπισθεί δύο κλίκ πίσω μου, στο background και όχι σε μένα.
Που κοιτάς βρε ξάδελφε;;;;;
Εϊ, ψιτ, και σε σένα, διαδικτυακέ μου φίλε, μιλάω.... Χάζεψες;;;;
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου