Η Ιταλίδα Cosmina Furchi Gliatas συναντά τα «Κίτρινα Ποδήλατα» και ηχογραφούν το «Rabbia e Poesia» (Θυμός και Ποίηση)

Cosmina Furchi Gliatas
Με αφορμή την κυκλοφορία δέκα τραγουδιών από τα «Κίτρινα Ποδήλατα» με την «Ορχήστρα Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ», ας γνωρίσουμε μια φίλη Ιταλίδα από την Vibo Valentia που, αν η μισή της καρδιά είναι στην Ιταλία, η άλλη μισή στην Ελλάδα βρίσκεται και συμμετέχει με ένα τραγούδι, που τους στίχους έγραψε η ίδια, στα Ιταλικά. Είναι μια γυναίκα με έντονο το Ιταλικό ταπεραμέντο που σ' αυτό, έχει προστεθεί η μαχητικότητα και η ζωντάνια της Ελληνίδας αφού, εδώ και 30 χρόνια, ζει στην Ελλάδα. Έχει δυνατή γραφή και στον ποιητικό και στον πεζό λόγο.

Η Cosmina Furchi γεννήθηκε στην Ιταλία (Vibo Valentia) 
και ζει μόνιμα στην Ελλάδα. Σπούδασε Πολιτικές Επιστήμες στο Πανεπιστήμιο της Messina. Στα πλαίσια του Προγράμματος Εrasmus φοίτησε στο Πάντειο Πανεπιστήμιο Αθηνών. Εργάστηκε ως καθηγήτρια της Ιταλικής Γλώσσας σε Φροντιστήρια Ξένων Γλωσσών και στο Ε.Κ.Ε.Μ. (Ελληνικό Κέντρο Ευρωπαϊκών Μελετών). Επίσης εργάστηκε ως μεταφράστρια, διερμηνέας και συνεργάτρια του Εκδοτικού οίκου Grivas, αντιπροσωπεύοντας τον Ιταλικό Εκδοτικό οίκο Bonacci Editore γράφοντας Βοηθήματα για Έλληνες. Το καλοκαίρι του 2007 κυκλοφόρησε στην Ιταλία το πρώτο της βιβλίο, «Avvincenti avventure ... da prendere al volo», Εκδόσεις MEF L' Autore Libri Firenze. Στην Ελλάδα έχουν εκδοθεί και κυκλοφορούν από τις «Εκδόσεις Παρρησία» το βιβλίο «Μια καθαρή φιλία» και η σειρά «Μια φορά και έναν καιρό άκου τι έχω να σου πω...» που αποτελείται από εικονογραφημένα βιβλιαράκια με διδακτικά ποιήματα για μικρούς και μεγάλους. «Το μικρό έλατο και η ευχή του», «Το Πάσχα»,  και «Άνθη καρδιάς»   
Έχει κερδίσει το Τρίτο, Πρώτο, Πρώτο, Δεύτερο, Δεύτερο και Τρίτο Βραβείο Ποίησης, στο Διεθνή Διαγωνισμό «Premio Internazionale di Poesia: Tropea Onde Mediterranee, Onda quinta: Poesia d’Europa e Mediterranea», το 2008, 2009, 2010, 2011, 2012 και 2013 αντίστοιχα. 
Αρθρογράφηση σε πολλά δημοσιογραφικά ελληνικά και ιταλικά sites: aixmi.gr - contra.gr - tribune.gr - thepaper.gr - theinsider.gr - efsyn.gr - toxwni.gr - infoggi.it, κ.λ.π. και συγγραφή στίχων σε ιταλικά και ελληνικά τραγούδια. Είναι παντρεμένη και έχει δύο παιδιά.

(Cosmina's  Facebook profile)

Τελευταία της δημιουργία είναι το ποίημα «Rabbia e poesia» που τη μουσική έγραψαν τα «Κίτρινα Ποδήλατα» και περιέχεται στο δίσκο «The orchestra project» (2016) μαζί με άλλα εννέα, στην καινούργια δουλειά που κυκλοφόρησε το δυναμικό αυτό συγκρότημα, με τη συμμετοχή της «Ορχήστρας Σύγχρονης Μουσικής της ΕΡΤ». Όλα τα τραγούδια θα τα βρείτε ΕΔΩ

«Rabbia e poesia» Το ακούτε Εδώ

**********************************************

Η ίδια γράφει:

"Θέλω να πω ένα μεγάλο ευχαριστώ στο Γιώργο και τον Αλέξανδρο, στα Κίτρινα Ποδήλατα, για την τιμή που μου έκαναν δίνοντας μια υπέροχη μουσική τους, ένα πανέμορφο τραγούδι, το «Ξένη Ακτή», που τραγούδησαν πριν χρόνια, μαζί με τη Δήμητρα Γαλάνη, για να βάλω ιταλικό στίχο. Πάντα αγαπούσα και αγαπώ τα τραγούδια τους. Τους παρακολουθώ από την αρχή της καριέρα τους. Και ο λόγος είναι ότι δε γράφουν απλά στίχους, αλλά ποίηση. Έχουν επίσης τραγούδια κοινωνικά, όπου εκφράζουν τη θέση τους βγάζοντας ένα θυμό για την κατάσταση που βιώνουμε. «Θυμός και ποίηση» είναι λοιπόν για μένα τα Κίτρινα Ποδήλατα. Αυτός είναι ο τίτλος του τραγουδιού που έγραψα, «Rabbia e Poesia». Θυμός για ότι δεν μας αρέσει, στη σωστή δόση, για να μας κάνει να αλλάξουμε τα πράγματα γύρω μας και ποίηση ως ευαισθησία, αγάπη, αντιμετώπιση της ζωής. Τους ευχαριστώ θερμά, από τα βάθη της καρδιάς μου, για την άψογη συνεργασία μας. Είναι επαγγελματίες και τελειομανείς και ότι κάνουν το κάνουν με μεράκι, με αγάπη, γι’ αυτό και τα τραγούδια τους φτάνουν στο κοινό και γνωρίζουν τόσο μεγάλη επιτυχία. Για το Γιώργο και τον Αλέξανδρο, ένα έχω να πω, πως είναι υπέροχα παιδιά και πως είμαι περήφανη για την φιλία μας. Κίτρινα Ποδήλατα, καλή επιτυχία, «In bocca al lupo»"

Rabbia e Poesia, λοιπόν, dalla Calabria alla Grecia

«Rabbia e poesia»

Tu, ovunque tu

sorriso che trema

ti rivedo ancora

mentre in silenzio

te ne vai via.

Ed io fermo qui

immobile ormai

lo sguardo nel vuoto

fermarti vorrei.

Ma cosa potrò

offrirti di più

se il mio sogno in volo

caduto è ormai giù.

Ma sei dentro me

e non vai più via

in ogni mio gesto

sei rabbia e poesia 

sei rabbia e poesia, solo tu.

Solo tu

tu mi prendi i sensi

io con te

verso cieli immensi, vuoi

senza te, niente al mondo più

ha senso.

Io con te

nessun’ ombra più accanto

dei tuoi occhi

sai che non mi stanco, mai

sarai mia,

tu sorriso e poesia.

(Sei rabbia e poesia).

Sei il mio mondo, un sogno il mio amore tu 

sei il mio mondo, un sogno il mio amore tu

non mi arrendo, non mollo ma insisto di più

non respiro non volo io non vivo più.

Sei il mio mondo, un sogno il mio amore tu

sei il mio mondo, un sogno il mio amore tu

non voltarmi le spalle non farlo mai tu

è di te che ho bisogno d’ una marcia in più.

Ένα ακόμα τραγούδι με την Μαντώ που τους στίχους έχει γράψει η Cosmina Furchi Gliatas, 

φυσικά στα Ιταλικά. «Il Paradiso Nascera»

Το ακούτε Εδώ

********************************************
Το πρώτο ποίημα της Cosmina Furchi Gliatas που μελοποίησε ο Filippo Anile. Τρυφερό ποίημα, όμορφη μελωδία

Παρακάτω διαβάστε ένα πεζογράφημα που δημοσιεύτηκε στο σάιτ  «ΑΙΧΜΗ», του οποίου υπήρξε τακτική συνεργάτιδα. Όπως θα καταλάβετε αναφέρεται σε γνωστά τραγούδια του Βασίλη Παπακωνσταντίνου που τα προσεγγίζει με τον δικό της τρόπο.

Γράφει η Cosmina Furchi Gliatas

Βράδυ Σαββάτου, Τα Φώτα Ανάβουν στη Σκηνή και ο Κουρσάρος, με τη Σφεντόνα του, πάνω σε Ένα Καράβι Παλιό Σαπιοκάραβο, με Ένα Νέγρο Θερμαστή από το Τζιμπουτί, στέλνει Χαιρετίσματα στην Εξουσία, λέει Όχι Σε Όλα, ενώ έξω, στους Δρόμους της Πόλης, Ερημιά, Ερινύα, Πάλι Βρέχει και Φυσάει, Μπουρίνι, Άρρωστος Καιρός και εγώ κοιτώ Το Δελτίο των Οκτώ.

Το Πάρτι Αρχίζει! S.O.S, ορίστε Τα Χάλια Μου… μας!! Χάσαμε την Ταυτότητα, Το Μέτρο. Ακούγεται Το Τραγούδι της Πλατείας. Μιλάνε για τις Μέρες που Δικάζουν. Λοιπόν, Τι Κάνουμε Εδώ; Το Παιχνίδι Παίζεται, ο δημοσιογράφος, ο Λεγεωνάριος, φοράει Μάσκες και, Ελεύθερος και Μόνος, λες και κάνει Μονόλογο Στο Μπαρ, λέει το Μελόδραμα, μιλάει για Απεργία, για Δημόσιους Υπάλληλους, για το “Παράπονο Του Ιούδα”, αλλά όχι για Δικαιοσύνη, λες και μιλάει για Εχθρό Λαού. Όλα τα Έχει ο Μπαξές! Μάλιστα κύριε δημοσιογράφε, Χτύπα Χτύπα, Το πας φιρί φιρί, Δεν Σε Γουστάρω, Όλα για ένα κουστούμ. Πάρε Τα Δώρα από το Πανηγύρι Σου, Βαρέθηκα τα Χωρατά και το God Bless America και αυτό που Ειπώθηκε. Φταις. Γι Αυτό Κρύψου, Τώρα Τώρα! Ενώ Το Ηλεκτρικό Πρόβατο Κοιμάται, δεν ξυπνά ούτε με τον ήχο του Ακορντεόν, ούτε Όταν Μπήκαν στην Πόλη οι Εχθροί. Καλά Να πάθει, Δεν είναι Ώριμος.

Να Δεις Τι Σου Έχω Για Μετά. Κράτα λίγο ακόμα. Φίλοι Καλοί Μου Κι Αδερφοί! Το Σίριαλ μιλάει για το Ματωμένο Λάβαρο και Μπουμ, μια Στροφή και το Τρένο φτάνει στην Αφετηρία. Κλείνω. Η κατάσταση Δεν Σηκώνει, Δεν Πάει Άλλο. Μίλησέ Μου, Που είναι η Έξοδος; Χρόνια Φορτώνω με το Ψέμα σου, και τώρα Καταρρέω, με Μια Απλή Αλήθεια, αισθάνομαι Σαν Ξεκουρδισμένο Πιάνο, σαν Ξένος … ‘Όλοι Στο Ίδιο Έργο Θεατές, όλα σκορπισμένα Στους Πέντε Ανέμους, και Αυτούς Τους έχω Βαρεθεί. Ξύπνα Λαέ, ακόμα με Το Σταυρόλεξο; Αν Είσαι Μάγκας, Πες Του Να Πάει να να να να, δεν είναι η Πραγματικότητα αυτή. Όχι δεν Πουλάμε, Πώς Να Στο Πω; Σπάνε Οι Χορδές Μου, Να Καούν όλα! Σου λένε ότι είσαι Ένοχος Χωρίς Αιτία, τι περιμένεις; Τον Τρίτο Παγκόσμιο;

Έχω Αυταπάτες και σε βλέπω, σαν Στρατιώτης με Καμπαρτίνα που πηγαίνεις προς την Πρέβεζα, με Ένα Μαχαίρι στα χέρια. Εν Δυο Κάτω Εν Δυο Κάτω και τραγουδάς Μια Μπαλάντα Για Το Γιάννη όταν κάνεις Σκοπιά … Στην Οθόνη της Ψυχής μου, φαίνονται Όλα Από Χέρι Καμένα, Στο Γήπεδο Αυτό, Χάθηκα, και εγώ σαν Ατλαντίδα. Χαμένες Αγάπες, Χάρτινα Δεσμά, και εγώ, αν και Προσέχω, Δυστυχώς, Φοβάμαι, Αγάπη Μου, αλλά Αντέχω, και ξέρω ότι κι εσύ θα μου έλεγες “Κράτα Ρε Φίλε Γερά, Δεν Θα Πεθάνουμε ποτέ Κουφάλα Νεκροθάφτη”. Αρνούμαι Να Πεθάνω, Μπρος Γκρεμός και Πίσω Γκόμενες. (Όταν Γυρίσω Θα Τους Γ@μ#σω!!)

Θα Περιμένω να Έρθεις. Μη Νυχτωθείς, θα σε κοιτάζω και, Αχ Τα Μάτια Σου, Όλα Για Πάρτη Σου, Πες Μου Ένα Ψέμα Για Να Αποκοιμηθώ, Να Κοιμηθούμε Αγκαλιά, για μια Καληνύχτα… Πριν Το Τέλος. Έλα, Μη Μιλάς, Σε Ακολουθώ, Να Μ’ Αγαπάς. Ευτυχώς, Ονειρεύομαι, Σε ένα Μαξιλάρι Φεγγαράκι, Ουράνια Τόξα Κυνηγώ, και τρώω Βατόμουρα δίπλα σε Μια Θάλασσα στη Σκάλα. Χρωματίζω Πουλιά πάνω σε μια Τσουλήθρα ενώ ρίχνει Φρέσκο Χιόνι εκεί στο Πόρτο Ρίκο. Το Ποντίκι κι ο Αετός, Μια Πεταλούδα, Ένα το Χελιδόνι και μια Γοργόνα είναι πάνω σε μια Κάντιλακ. Βλέπω Κάτι Διάφανες Ψυχές, Κι αν Τα Μάτια Σου Μου Λένε Γέλα μου, να ακούνε οι Ψυχές και οι Αγάπες θα το κάνω … Μίλα μου, πες μου για μας, δεν με ενδιαφέρει Η Ζωή Των Άλλων, εγώ Αγαπάω και Αδιαφορώ … αλλά τι νόημα έχει το όνειρο χωρίς Μικρές Νοθείες.

Αλλά Τα Βράδια, Αλλάζεις και μου λες, Βασίλισσά μου, κι εγώ σου λέω κάνε μου Ένα Αλλιώτικο Νανούρισμα, Δώσε μου Μια Αγκαλιά, γιατί Νιώθω Μεγάλη Μοναξιά και τότε είναι σαν Άνοιξη Μπαίνει και γλυκάνει το Πιο Σκληρό Γαλάζιο, Σε Θέλω … Πού Είσαι; Να Με Φωνάξεις. Πόσες Φορές να σου το πω … Έχω Ανάγκη, Κάψε με, Σ’ Αγαπάω Ακόμα. Απόγευμα της Κυριακής, Βρέξε Θεέ Μου Όσο Μπορείς. Η Αγάπη Πάει Μονάχη και Σαν Να Μη Σε Έχασα Ποτέ Μου λες Άνοιξέ Μου Να Κρυφτώ. Φρόνιμα Κούκλα Μου, Μη Με Αλλάζεις, Πάρε Mε, Να Mε Κρατάς, Πιο Ψηλά, Σαν Tων Ματιών Σου Τις Βαφές. Κοιμήσου Εσύ, Μη Φύγεις γιατί εγώ, άλλη Μια Καινούρια Μέρα αισθάνομαι Σαν Ναυαγός και όχι Σαν Πρωταθλητής, Δεν Υπάρχω …

Θα Έρθουν Στιγμές που Θέλω Οξυγόνο, σου λέω, Συγγνώμη, αλλά Άσε Με να Κάνω Λάθος. Ο.Κ.; να πιω Αλκοόλ Και Βροχή με τα Δυο Χείλη Κατακόκκινα και με ένα Μπολερό, Ευκαιρία να βρω το δρόμο για τον Παράδεισο, γιατί Χρειάζομαι Αγάπη, δώσε μου Πέντε Λεπτά να πω “Εγώ Είμαι Εγώ”, Θυμός και Χαραυγή, και εσύ, αν θες, Να γράφεις να Τηλεφωνείς ή Στείλε μου Μήνυμα …

Αχ Μπαγάσα, Πόσο Μου Λείπεις… Κάθε Πρωί Θυμάσαι Για τη Ζωή Σου Μου Έλεγες. Ίσως μια μέρα θα παίζουμε Τυφλόμυγα με τη Στέλλα, την Ελένη, την Αλίκη, την Άρτεμη, τον Ορέστη, τον Σεμπάστιαν, την Μελίνα, με τον Κουμπάρο. Ο Τρελός κι ένας Πιτσιρικάς που κάνει Παράπονο στη Λίνα, όλοι μαζί σαν Έφηβα Γεράκια, Έλα να κυνηγάμε ένα Μαύρο Γάτο, Στο Πεζοδρόμιο, εκεί, στη Βικτόρια ή στην Οδό Ελλήνων ενώ, σε Κάθε Βήμα η Μαμά μας φωνάζει, Στο Καλό Να Πας …

Αχ, φίλε, Δεν Έχω Άλλη Υπομονή, Έφτασες Αργά, Φεύγουν Καράβια κι εγώ Αρνιέμαι να πάρω Φάρμακα και Βιταμίνες, λέω Υπάρχει Θεός και ζητώ Άσυλο, γιατί Εδώ δεν Προσκυνήσαμε και θα πούμε Για Και Χαρά Σας Βρε Πατριώτες, σας στέλνω Μια Καλησπέρα και … Άιντε Μια, Είμαι Εντάξει! Σε Είδα και Αναστήθηκα, Για Μένα Τραγουδώ, Για Σένα, Είμαστε Δυο Γίναμε Τρεις, Κι αν Είμαι Ροκ Δεν μου Αρέσουν τα Τραγούδια Σας, θα παίζω εγώ, Τα Πιο Καλά Τραγούδια Μας, Σαν Κιθαρίστας του Θεού, Ένα Μπλουζ, Ένα Διδυμότειχο Μπλουζ ή ένα Ρεμπετομπλούζ, Πρώτη Μαΐου, Παραμονή Πρωτοχρονιάς, Το Χειμώνα ή Το Καλοκαίρι, εκεί στο Καραϊσκάκη, Με Τον Μπομπ Ντίλαν και θα Χορεύω, Το Χορό της Πέτρας, γιατί Δεν Χρωστάω σε Κανένα, Δώσαμε και Κάτι Μένει, οπότε, Έλα Να Με Βρεις και στο κάτω κάτω, Γιατί Να Μην Κεράσω αφού Venceremos, έτσι λένε Δυο Φίλοι μου και θα τραγουδάμε Τα Πουλιά της Αγάπης και θα χορεύουμε Ζεϊμπέκικο της Φυλακής.

Έτσι Μου Αρέσει, Έτσι Είναι Ο Έλληνας! Για Σένα Ελλάς, Με την Αγάπη μας, Χρόνια Πολλά να έχεις. Σ’ Αγαπώ, Να Προσέχεις, Ζήτω, Ζήτω! …

κι όση αγάπη σου έχω στείλει είναι Από Μένα Τον Βασίλη.

*Αφιερωμένο στη γλυκιά Νικολέτα, το κορίτσι του Βασίλη.

Περισσότερα άρθρα της Κοσμίνας στην --->ΑΙΧΜΗ

Κείμενα-Παρουσίαση: Χρήστος Ζουλιάτης