Αρσινόη Βήτα: Τρία λογοτεχνικά κείμενα και ένα ποίημα, μιλώντας ψιθυριστά για να μη χάνουν το άρωμά τους.

Αρσινόη: Που ξεσηκώνει («αίρει τον νου») τα μυαλά.

(Όνομα βασιλισσών των Πτολεμαίων της Αιγύπτου).

Η Αρσινόη Β' ήταν βασίλισσα της Θράκης και συμβασιλέας της Αιγύπτου μαζί με τον αδερφό και σύζυγό της Πτολεμαίο Β'. Έπαιξε κύριο ρόλο στην πολιτική που διαμόρφωσε τα δυτικά κράτη που σχηματίστηκαν μετά τη διάλυση του απέραντου κράτους του Αλέξανδρου. 

Αυτή ήταν, εν συντομία, η Αρσινόη Β', όμως, η δική μας Αρσινόη Βήτα είναι μια σύγχρονη γυναίκα, διαδικτυακή φίλη, που εντυπωσιάζει με τη γραφή της.

Όταν της ζήτησα ένα σύντομο βιογραφικό της, μου έστειλε την παρακάτω ατάκα: «Ψάξε, θα με βρεις. Όχι στoν κόσμο των λέξεων. Στων πράξεων την αυταπόδεικτη σιωπή». Ειλικρινά, πιο σύντομο  και αινιγματικό βιογραφικό, δεν έχω δει. Έτσι, λοιπόν, αφού δεν μπορούμε να την βρούμε στις  πράξεις της, θα την συναντήσουμε  και θα την γνωρίσουμε σε τρία λογοτεχνικά της κείμενα που μου εμπιστεύτηκε.

«Ψιθυριστά μιλώ για τα ακριβά μου αισθήματα...να μη χάνουν το άρωμά τους»

Ποτέ δεν έπαψα να ψάχνω το όμορφο ,το ουσιαστικό στην κάθε μέρα που μου χαρίζεται . Τώρα πια καταλαβαίνω ότι είναι ανεπανάληπτη. Της δίνω χρώμα, της χαμογελώ, της κλείνω το μάτι... Είναι δική μου, μοιράζεται, πολλαπλασιάζεται με τους ανθρώπους γύρω μου. Αυτούς που χαμογελούν με επίγνωση της πραγματικότητας, τους απλούς που είναι σπουδαίοι , και τους σπουδαίους που είναι απλοί, ακούραστοι εργάτες σε αυτό που κάνουν, παρόντες. Αυτούς που από μέσα τους αναβλύζουν επιθυμίες που αγγίζουν διαφορετικές πλευρές τους, αλλά που όλες περικλείουν την βασική επιθυμία για ZΩΗ ,που δεν περιορίζουν την ερωτική τους ικανότητα μόνο στις ερωτικές τους σχέσεις. Παλεύουν με τον εαυτό τους, για ένα σκοπό , για αξίες , για τον ΑΝΘΡΩΠΟ. Γνωρίζουν ότι το καινούριο αναδύεται μέσα από πόνο, από έκρηξη, από θάνατο, ποτέ μέσα από την ευκολία. Παραμερίζοντας τη δική τους αλήθεια ανακαλύπτουν την ΑΛΗΘΕΙΑ. Προτιμούν το διαφορετικό, το ξεχωριστό πληρώνοντας τις επιλογές τους αδρά. Χωρίς μιζέρια, χωρίς τσιγκουνιά με την καρδιά και το νου επιλέγουν. Συγκινούνται από τη σοφία της απλότητας . Ταξιδεύουν στο μπλε της θάλασσας και οι ορίζοντές τους είναι μακρινοί. Είναι φίλοι μου, είμαι εγώ που... Ψιθυριστά μιλώ για τα ακριβά μου αισθήματα...να μη χάνουν το άρωμά τους…

Αρσινόη Βήτα

***************

«Οι γέφυρες του κόσμου»

Άνθρωποι με αξίες, οι πολύτιμες γέφυρές μας. Κι αυτή η ομίχλη πάνω από τη ζωή μας κι οι ήλιοι οι χαρές μας που κρύφτηκαν από ντροπή σε μια μέρα -μέρες- τρόμου. Κι αυτά τα ανταριασμένα ποτάμια των ανθρώπων που από τα πάθη και τα κρίματά τους, τους κάθε λογής -ισμούς τους από τα θηκάρια βγάλαν τα ξίφη για να αιματοκυλήσουν κάθε αξία. Μίσος και μόνο στο μίσος υπάκουοι υπηρέτες. Στην υποκρισία και στην απληστία αυτάδελφοι. Και γέφυρες πουθενά, σαν να χαθήκαν απ' το λεξιλόγιο.

Οι μύθοι τις θέλουν να στέκονται υπερβατικά, να στεριώνουν σε πείσμα των αντίξοων καιρών και να ενώνουν. Κτίζονται πέτρα την πέτρα από εκείνους που έκαναν τον πόνο τους σοφία και στη ματωμένη καρδιά τους από θάνατο δε λύγισαν. Έτειναν το χέρι για συμφιλίωση και ξέρουν πως μόνο έτσι επουλώνονται πληγές. Γιατί η ψυχή τους είναι πιο βαθιά από τις πληγές τους. Άνθρωποι άγνωστοι, καθημερινοί που όταν κλήθηκαν από την κακή συγκυρία σήκωσαν τα μάτια στον ουρανό και το ανάστημά τους μέτρο ηρώων πήρε. Οι ήρωές μου, που με κάνουν να χαμογελώ με πίστη στην ανθρώπινη ύπαρξη στο τέλος της μέρας. Κι αυτοί που ήσυχα, ανεπιτήδευτα κι απλά χωρίς καν να το ξέρουν φωτίζουν κάθε γωνιά του χώρου που βρίσκονται. Προσφέρουν με ανιδιοτέλεια στα παιδιά, στους συνανθρώπους όπου γης. Δεν έχουν ακούσει ποτέ χειροκρότημα κι όμως σε κάθε βήμα τους η συνείδησή τους χειροκροτεί κι ανείπωτη χαρά εσωτερική τους στεφανώνει. Δεν είναι πολλοί. Είναι το αλάτι της γης. Οι πολύτιμες γέφυρές μας. Οι ήρωες και τα πρότυπά μου.

Οι ΑΝΘΡΩΠΟΙ των αξιών, οι υπερβατικοί μου αγαπημένοι άνθρωποι. Οι ουσιαστικά Δυνατοί του κόσμου αυτού.

Υποκλίνομαι!

Αρσινόη Βήτα

***************

Φωτογραφία Άγγελου Τζωρτζίνη

Mαζί σου!

Νόμιζες πως οι άνθρωποι γύρω σου θέλουν το καλό σου.

Νόμιζες πως το χαμόγελό τους αλήθεια λέει και τα λόγια που έβγαιναν από το στόμα τους περνούσαν μέσα από τα βιώματά τους, τον επίμονο αγώνα τους για να ζήσουμε όλοι καλύτερα.

Να περπατήσουμε στο φως, να υπερβούμε με τη δύναμη σπουδαίου άλτη τα εμπόδια. Ήθελες, είχες ανάγκη να τους πιστέψεις. Ανάλογα με τη δική σου ματιά, με τη δική σου επιθυμία, με τη θέση σου στον κόσμο, βλέπεις τους άλλους. Ανάλογα με τα δικά σου όρια, τις αντοχές, τις συνήθειές σου.

Κι αν έβλεπες καθαρά το ανταριασμένο κύμα κάτω από τον αφρό; Αν άκουγες τη φωνή της ελεύθερης βούλησής σου; Αν με την πιο καθαρή κι αντικειμενική σκέψη έδιωχνες την ομίχλη να φανεί ο ήλιος μιας αλήθειας που πονά αλλά καταυγάζει τα πάντα γύρω σου κι εντός σου;

Σήκω και κοίταξε κατάματα τον κόσμο που αργά και σταθερά δηλητηριάζεται, που σκοτώνει ό,τι νέο κι ελπιδοφόρο κρατά μια παιδική χουφτίτσα που πνίγεται. Βγες από το βαθύ εφιαλτικό ύπνο της βόλεψής σου. Τρέξε προς ευκρινείς στόχους. Απελευθερωτική εμπειρία. Το όνειρό σου, το τραγούδι της ψυχής σου θα ενωθεί με χιλιάδες.

Θα νιώσει τον πόνο, τον κατατρεγμό. Θα αντισταθεί στην αδικία,στη βαρβαρότητα, στο φόβο, στην ανασφάλεια που σταλάζουν στην ψυχή σου αυτοί που υποκριτικά και υστερόβουλα λένε ότι είναι μαζί σου. Σήκω. Ένα μικρό βήμα με σπουδαίο προσανατολισμό είναι τόσο μεγάλο για σένα, για τον κόσμο, για την ουσία της ζωής.

Σήκω! Με ατρόµητη, απαρέγκλιτη, άγρια πνευµατική αποφασιστικότητα να ορίσεις την πραγματική αλήθεια της ύπαρξής σου με δυο λέξεις: Ανθρώπινη Αξιοπρέπεια.

Δυο λέξεις που εκπέμπουν τόσα μα τόσα σήματα κινδύνου όσο μεγάλη είναι η έλλειψή της από το βορρά στο νότο από την ανατολή στη δύση αυτού του απέραντου και πεπερασμένου κόσμου. Η δική σου φωνή να διακόψει τη βαριά, ανυπόφορη σιωπή.

Γιατί η δική σου φωνή δεν παρηγοριέται με το σκοτάδι των άλλων... Μαζί σου στο ΦΩΣ!

Αρσινόη Βήτα

***************

Η φωτογραφία είναι του Άγγελου Τζωρτζίνη και την επέλεξε το TIME για το 2015. Στην Κω, τον Αύγουστο, ένας εθελοντής παραλαμβάνει ένα κοριτσάκι που έφτασε με λέμβο στο νησί. Αυτή είναι η φωτογραφία που έφερε τον φωτογράφο στην κορυφή του «φωτογραφικού» κόσμου και το TIME τον ανακήρυξε ως «Wire photographer» της χρονιάς.

Αυτοδίδακτη η χαρά 
στα δάχτυλά μου
σαν η αυγή υφαίνει το μοτίβο της ημέρας
σαν περπατώ σε αμμουδιές γνωστές αγαπημένες.
αυτοδίδακτη η χαρά 
στη μοναξιά μου
κι η σιωπή της νύχτας 
φίλη μου καλή.
αυτοδίδακτη η χαρά 
στην καρδιά μου
σαν είδα στα μάτια των ανθρώπων 
τα βιβλία του κόσμου
τα ρυάκια των λέξεων
τις πέτρες της μνήμης
κι ας μην ξέρω ανάγνωση.

Αρσινόη Βήτα

***************

Επιμέλεια κειμένων-παρουσίαση: Χρήστος Ζουλιάτης