Κυριακή 4 Σεπτεμβρίου 2016

Νίκος Μπογιόπουλος / Κράτα γερά Μπάμπη

Γράφει ο Νίκος Μπογιόπουλος στον "Ημεροδρόμο"












Σας παρακαλούμε, εκ προοιμίου, να μην παραλείψετε να δείτε το βιντεάκι που ακολουθεί στο τέλος του κειμένου. Στο θέμα μας τώρα:
Για το παιχνίδι των «νέων τζακιών» και την αναδιανομή της τηλεοπτικής πίτας στο πλαίσιο της δεδομένης μιντιακής ολιγαρχίας που υπηρετεί και ο ΣΥΡΙΖΑ έχουμε τοποθετηθεί αναλυτικά («Τώρα θα έχουμε μιντιακή ολιγαρχία, αλλά με άδεια…»).
Εκείνο, ωστόσο, που δεν πρέπει να διαφεύγει από το φεστιβάλ υποκρισίας των ημερών είναι η έγνοια ορισμένων για τις απολύσεις εργαζομένων που επαπειλούνται στα κανάλια που δεν πήραν άδεια.
Μεγάλος ο καημός της ΝΔ που τυγχάνει να έχει αρχηγό τον πρώην υπουργό απολύσεων επι κυβερνήσεων Σαμαρά, μεγάλος ο καημός του ΠΑΣΟΚ και όλων των μνημονιακών κομμάτων που την τελευταία 6ετία γέμισαν τις ουρές των ανέργων με πάνω από 1 εκατομμύριο ανθρώπους.
Τώρα, όλοι αυτοί οι κροκόδειλοι, αξιοποιώντας την προσφορά που τους κάνει ο ΣΥΡΙΖΑ να τους «ξεπλένει» την μέχρι τώρα πολιτική τους εφαρμόζοντάς την από «αριστερά», εμφανίζονται πολύ στεναχωρημένοι για τους εργαζόμενους στα κανάλια που θα απολυθούν…
Φυσικά για το γεγονός ότι από το 2008

>το MEGA έχει απολύσει πάνω από το 30% των εργαζομένων του,

>ο Αντέννα πάνω από το 28%,

>ο Αλφα πάνω από το 25%,

>ο ΔΟΛ πάνω από το 50%,

>το συγκρότημα του Μπόμπολα πάνω από το 45%

όλοι αυτοί, όλα αυτά τα χρόνια, δεν έβγαλαν κιχ.


Την τραγωδία που απειλεί τους εργαζόμενους στα κανάλια μόνο οι χιλιάδες ήδη απολυμένοι συνάδελφοί τους μπορούν να καταλάβουν. Μόνο όσοι πέρασαν, όσοι βίωσαν και βιώνουν αυτό το ανείπωτο σοκ, αυτό το δράμα. Μόνο τα εκατομμύρια των ανέργων και οι οικογένειές τους μπορούν να το νιώσουν. Και μόνο εκείνοι που παλεύουν ενάντια στην πολιτική που παράγει την ανεργία έχουν το δικαίωμα – ναι, το δικαίωμα – να μιλούν γιατί μόνο αυτοί δεν ανήκουν στους κάθε λογής φιλισταίους που τώρα παριστάνουν να ξεχειλίζουν από… έγνοια φιλεργατική. 
Ανάμεσα στους φιλισταίους των φιλισταίων και οι Μπάμπηδες του ΣΚΑΙ. Φαίνεται τις απανωτές απολύσεις στον δικό τους σταθμό όλα αυτά τα χρόνια τις άντεξαν. Καρτερικά. Αλλά τώρα, μεγάλος ο πόνος τους. Δεν υπάρχει μεγαλόσχημος του φαληρικού συγκροτήματος που να μην τον πιάνει ένας κόμπος στο λαιμό τις τελευταίες μέρες για την τύχη των εργαζόμενων στα κανάλια που δεν πήραν άδεια.

Εκείνος, δε, που τον είδαμε και ράγισε η καρδιά μας, καθώς μετά βίας συγκράτησε τα δάκρυά του προχτές στο κεντρικό δελτίο του σταθμού ήταν ο ίδιος ο Μπάμπης (ένας είναι ο Μπάμπης).
Και να σκεφτείτε ότι δεν έχει περάσει καλά – καλά ούτε χρόνος από τότε που ο Μπάμπης, από τον ίδιο σταθμό κι από την ίδια θέση που σήμερα μοιρολογεί για τους εργαζόμενους στα κανάλια, σε μια από τις διασκεδαστικές αναλύσεις του για την οικονομία, σχολιάζοντας τη θέση του ΔΝΤ για τα εργασιακά όπου συμπεριλαμβάνονται οι απαιτήσεις του υπέρ των ομαδικών απολύσεων, βροντοφώναζε: «ΔΝΤ, κράτα γερά»!
Ε, αυτοί, οι «ΔΝΤ κράτα γερά», είναι που – πλέον με νόμιμη άδεια – πουλάνε τον μνημονιακό οχετό τους και τον καθεστωτικό φαρισαϊσμό τους. Απολαύστε τους:



Δημοσιεύτηκε στις 4 Σεπτέμβρη 2016
Official profile (fb) Νίκος Μπογιόπουλος

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου 2016

Γιάννης Ρίτσος / «Μακρονησιώτικα»


ΜΑΡΤΥΡΙΑ ΕΒΔΟΜΗ~Έφυγαν από τη Μακρόνησο ως ΑΜΕΤΑΝΟΗΤΟΙ
(ποιητική μαρτυρία του Γιάννη Ρίτσου από τα «Μακρονησιώτικα»)
«Ήρθαν οι αρρώστιες, οι διάροιες, ο τέτανος
κουβαλάμε τους αρρώστους με τα φορεία στ’ αποχωρητήρια
κουβαλάμε τους πεθαμένους πάνου στην τάβλα ως την ακρογιαλιά
από κει μόλις βραδυάζει τους φορτώνουν στα καΐκια για το Λαύριο
οι εξόριστοι βγάζουν τα σκουφιά τους, σφίγγουν τα δόντια και
κοιτάζουν πέρα τη θάλασσα
δε μιλάνε, κοιτάζουν μακριά, πίσω απ’ το Σούνιο
ώσπου βραδυάζει κι ο άνεμος βολοδέρνει σε μια κουβέρτα πεθαμένου
ετούτος ο ατέλειωτος άνεμος που αντιχτυπιέται στη μουγκαμάρα της πέτρας
που αναστατώνει τ’ αγκάθια και τα χαρτιά του αποχωρητηρίου
παίρνει από πίσω τα καράβια, γιομίζει τις τσέπες με σπασμένα τοπεία
χωρίζει το πετσί απ’ το κόκαλο – ο μεγάλος άνεμος
που λύνει τους κόμπους των άστρων και δένει τις καρδιές μας
Ένα κρεβάτι, δυο κρεβάτια – πόσα κρεβάτια μείναν άδεια
και τα κουταλοπήρουνα των σκοτωμένων μαζεμένα στη γωνιά
σα μια φούχτα αστέρια δίχως όνομα
και το βλογιοκομμένο φεγγάρι φωνάζοντας ολονυχτίς τον τρόμο
του στη θάλασσα
όπως ανοιγοκλείνει στο σκοτάδι ένα παλιό πορτόφυλλο
κι οι μπόγοι της νύχτας δίπλα στα μαγειρεία
κι η λύπη στριμωγμένη πλάι στο φόβο
έξω απ’ την καρδιά μας.
Ύστερα πέφτει ο άνεμος
κι ακούμε που κατρακυλάνε πέτρες απ’ το βουνό
ακούμε τ’ άρβυλα των πεθαμένων
και πάρα πέρα τ’ άρβυλα της λευτεριάς
καθώς ανηφορίζει από τον κάτου κόσμο.
(φωτογραφία Χρήστος Ζουλιάτης)
****************************************
Τα Μακρονησιώτικα γράφτηκαν τον Αύγουστο και το Σεπτέμβρη του 1949 στη Μακρόνησο και φυλάχτηκαν, με τη βοήθεια των συντρόφων, θαμμένα στο χώμα μέσα σε σφραγισμένα μπουκάλια. Από εκεί τα διέσωσε ο Μάνος Κατράκης, παίρνοντάς τα μαζί του όταν μεταφέρθηκε τον Ιούλη του 1950 στον Άι-Στράτη. Εκδόθηκαν για πρώτη φορά από το εκδοτικό του ΚΚΕ, Πολιτικές και Λογοτεχνικές Εκδόσεις, τον Ιούλη του 1957 στο Βουκουρέστι, στην πολιτική προσφυγιά. Αν και ο τίτλος που είχε δώσει ο ποιητής στη συλλογή ήταν Πέτρινος χρόνος, κατά την αποστολή των δακτυλογραφημένων χειρογράφων στο Βουκουρέστι παράπεσε το εξώφυλλο κι έτσι πρωτοκυκλοφόρησαν με τον αυτοσχέδιο τίτλο Μακρονησιώτικα. Ο Πέτρινος Χρόνος, με τον αρχικό του πια τίτλο, εκδόθηκε για πρώτη φορά στην Ελλάδα το 1974 σε αναθεωρημένη από τον ποιητή έκδοση, από τις εκδόσεις Κέδρος. Η συλλογή περιλήφθηκε τον Οκτώβρη του 1975 στα Επικαιρικά (Ε΄ τόμο των Ποιημάτων) μαζί με τις Γειτονιές του κόσμου, τα Ημερολόγια Εξορίας και άλλες συλλογές γραμμένες στο διάστημα 1945-1969.

Official profile (fb) Χρήστος Ζουλιάτης

Αγγελική Αρβανιτοπούλου

Να πώς δημιουργούνται οι αποστάσεις...
Οι ερωτήσεις που κάνουμε σε κάποιον όταν είναι σε κρίσιμη συναισθηματική φάση δεν συνάδουν με την ψυχολογική του διάθεση. Είναι παρεμβατικές και κουραστικές. Ο άλλος παίρνει το μήνυμα ότι δεν νοιαζόμαστε για τις ανάγκες του αλλά ότι εκείνη την στιγμή δουλεύουμε για την δική μας ατζέντα και ίσως για την εγωκεντρική περιέργειά μας.
Όταν κάποιος δεν είναι καλά δεν θέλει ερωτήσεις. Θα μας πει αυτά που νομίζει αυτός σημαντικά, και αυτά που θέλει αυτός να ξέρουμε. Αν επιμείνουμε είναι σα να κλέβουμε, σα να κάνουμε κατάχρηση της δυσκολίας του, γιατί πιθανόν αν ήταν σε καλύτερη φάση δεν θα μπορούσαμε να του αποσπάσουμε αυτές τις πληροφορίες.
Ούτε συμβουλές θέλει ο άνθρωπος που είναι σε κρίση, εκτός αν μας το ζητήσει ο ίδιος. (Εγώ προσωπικά όταν είμαι συναισθηματικά εμπλεκόμενη σε ένα θέμα πάντα ζητάω βοήθεια από αυτούς που εμπιστεύομαι ΄ όμως, διαλέγω πολύ από ποιους θα πάρω βοήθεια) Το να δώσουμε οδηγίες αυθαίρετα χωρίς να μας το ζητήσουν,είναι σα να μικραίνουμε τους άλλους, σαν να δημιουργούμε ανισότιμες σχέσεις κηδεμονίας. 
Κάνουμε έτσι ζημιά γιατί ο άλλος για να φθάσει σε κρίση είναι ήδη σε φάση που αντιμετωπίζει συγκρούσεις με τον εαυτό του, έχει ήδη κλονιστεί η αυτοπεποίθηση του, ανασκαλεύει και όλες τις αντίστοιχες περιπτώσεις στο παρελθόν που δεν τα είχε καταφέρει, και αναρωτιέται αν μπορεί να τα καταφέρει και τώρα.....
Αυτό που μπορούμε να κάνουμε και πραγματικά βοηθάει είναι να είμαστε συναισθηματικά παρόντες. Τίποτα να μην πούμε θα βοηθήσει απίστευτα αρκεί αυτή η σιωπή να μην είναι αδιαφορία αλλά να είναι ένα μήνυμα που να λέει : εγώ είμαι κοντά σου, σε συναισθάνομαι. 
Σύμβουλος Ψυχικής Υγείας
Master in Clinical Psychology, University of Indianapolis
Harvard edx

Anna Staikou

Ειρήνη Παππά
από την Αντιγόνη του Σοφοκλή..!
Αντιγόνη Σοφοκλή 
Η σύγκρουση μεταξύ των δύο γιων του Οιδίποδα, Πολυνείκη και Ετεοκλή, για τον θρόνο της Θήβας έχει τελειώσει. Τα δύο αδέλφια βρίσκονται νεκρά στο πεδίο της μάχης. Ο Κρέων, ο νέος βασιλιάς της Θήβας, έχει δώσει διαταγή να παραμείνει άταφος ο Πολυνείκης, που πολέμησε ενάντια στην πατρίδα του. Όμως η αδελφή του νεκρού, Αντιγόνη, αποφασίζει να τον τιμήσει με την πρέπουσα ταφή. Συλλαμβάνεται και οδηγείται στον Κρέοντα, που, τηρώντας τους νόμους της πολιτείας, την καταδικάζει σε θάνατο. Ο βασιλιάς παραμένει αμετάπειστος ακόμη και μετά την παρέμβαση του γιου του, Αίμονα, και διατάζει να θαφτεί η Αντιγόνη ζωντανή σε μια σπηλιά. Ωστόσο, τα δεινά που έχει προβλέψει ο μάντης Τειρεσίας δεν θα αργήσουν να γίνουν πραγματικότητα. Η καθυστερημένη υπαναχώρηση του βασιλιά δεν θα προλάβει την καταστροφή. Η Αντιγόνη έχει απαγχονιστεί μέσα στη φυλακή της, ο Αίμονας έχει αυτοκτονήσει και η Ευρυδίκη, γυναίκα του Κρέοντα, ακολουθεί τον γιο της στο θάνατο.
Η Αντιγόνη παρουσιάστηκε πιθανότατα στα Μεγάλα Διονύσια του 442 π.Χ και εκφράζει τους πνευματικούς προβληματισμούς που κυριαρχούσαν στην Αθήνα την περίοδο κατά την οποία ολοκληρωνόταν ο Παρθενωνας και ταυτόχρονα άρχιζε η σοφιστική. Στο έργο αυτό, ένα από τα αρτιότερα της αρχαίας ελληνικής δραματουργίας, η θεματική της σύγκρουσης μεταξύ των νόμων της ηθικής και των νόμων της πολιτείας φτάνει στην κορύφωσή της, με τους δύο ήρωες να επαληθεύουν την τραγική τους υπόσταση, κρατώντας, μέχρι τέλους, τη θέση στην οποία τους έφερε η μοίρα.
Official profile Anna Staikou

Καλωσορίζοντας τον Σεπτέμβρη



ΚαΛΩςΟΡίΖΟνΤΑς τΟν ΣεΠτΕΜβΡη κΑι τα ΒυΖάκια μέΣΑ
.....και εκεί που ήθελα να κάνω το τελευταίο κλικ του Αυγούστου και όλα τα είχα ρυθμίσει, ταχύτητα, διάφραγμα, φωτισμό, εστίαση, κάδρο, διάθεση, χωρίστρα (εντάξει, δεν φαίνεται), για να βγάλω μια selfie και να την στείλω σ' έναν ξάδελφο, στην Αυστράλια, να 'σου και τσιτσιδώνονται πίσω μου τρία κορίτσια, σαν τα κρύα τα νερά της βρύσης της κρυόβρυσης, της ορεινής Αγουλινίτσας (της Ανω). Προς στιγμή, έχασα τον έλεγχο και παραλίγο να μου πέσει η μηχανή απ΄τα χέρια, ωστόσο, το 'σωσα και πρόλαβα να κάνω ένα κλικ, απαθανατίζοντας την ομορφιά και τα νιάτα (ε, όχι τα δικά μου) και, κρατώντας την ψυχραιμία μου, επανήλθα στην τάξη και στην ψυχική μου ευρυθμία. Όχι τίποτ΄ άλλο, σκέφτομαι, πως το ενδιαφέρον στη φωτογραφία, έχει πλέον μετατοπισθεί δύο κλίκ πίσω μου, στο background και όχι σε μένα. 
Που κοιτάς βρε ξάδελφε;;;;;
Εϊ, ψιτ, και σε σένα, διαδικτυακέ μου φίλε, μιλάω.... Χάζεψες;;;; 
Εεεεεε;;;που κοιτάς ορέ;;;;;;;;; ΚΑΛΟ ΜΗΝΑ!!!!
Official profile (fb) Χρήστος Ζουλιάτης

Πέμπτη 1 Σεπτεμβρίου 2016

Ο Αυτοκράτωρ είναι γυμνός

Χμμ...
Ακούστε
και προσέξτε 
Μην τον βλέπετε
που χαμογελάει και,
ναι, φλυαρεί ασταμάτητα,
που μοιράζει χιλιάδες φιλιά και,
ναι, συγχρόνως ξύνει τ΄αχαμνά του.
Κυκλοφορεί με μια πλαστή ταυτότητα,
καρφιτσωμένη στ' αριστερό του πέτο και
με ένα ληγμένο κι αραχνιασμένο διαβατήριο
στριμωγμένο στο τσεπάκι, στη θέση της καρδιάς, 
τάχα πως είναι ''ενθύμιο φιλίας'' και παντοτινής, λέει,
συμπόρευσης στους αγώνες, που, ναι, αλάργα αγνάντευε
απ' το παραθύρι, γράφοντας πάντοτε για σημεία και τέρατα.
Σε λίγο, ο αυτοκράτωρ θα είναι μόνος, χωρίς την ακολουθία του
και θα περιφέρεται γυμνός με τις άδειες αποσκευές του. Ο λόγος;
Δυο λέξεις θα τον φυλακίσουν, ο κομπασμός, ναι, και η αλαζονεία. 
__________________________________________Χμμ...

________________________Χρήστος Ζουλιάτης - Αύγουστος 2016


Παρασκευή 7 Νοεμβρίου 2014

Francisco Tarrega

 Francisco Tarrega
Η ανάρτηση έγινε με αφορμή το τραγούδι του .... Μίκη Θεοδωράκη "Νύχτα μαγικιά" που είναι φτυστό με το τραγούδι του Tarrega, το Recuerdos De La Alhambra που μπορείτε να ακούσετε (κιθάρα παίζει ο Σεγκόβια). 
Από μικρός στα βάσανα αφού, επιστρέφοντας απ΄το σχολείο, παρ΄ολίγο να πνιγεί σε .... αρδευτικό κανάλι με αποτέλεσμα να χάσει, σχεδόν, την όρασή του (σας έχω πει, μη με αφήνετε να κάνω μόνος μου τις μεταφράσεις). Ο πατέρας του, μεροκαματιάρης, δούλευαν με τη γυναίκα του ως οικιακοί βοηθοί, φρόντισε να τον μάθει μουσική που, σε περίπτωση που παρέμενε τυφλός σε όλη του τη ζωή, τουλάχιστον, θα τον βοηθούσε να κάνει κάτι στη ζωή του. Κι εδώ αρχίζουν οι συμπτώσεις: Ο δάσκαλος που τον ανέλαβε ήταν....τυφλός, όπως και τυφλός ήταν και ο Manuel Gonzalez, αυτός που τον μύησε στον κόσμο της κιθάρας.


Η συνέχεια ήταν, να παίζει σε παμπ και καφετέριες, όσο σπούδαζε στη Βαρκελώνη. Δύσκολοι καιροί γι αυτόν και την οικογένειά του. Ωριμάζοντας, άρχισε να δίνει μεγάλες συναυλίες στην Ισπανία, Γενεύη, Μιλάνο, Firence, στη Νάπολη και τη Ρώμη. Έτσι, δημιούργησε πολλούς φίλους και θαυμαστές. Όμως, η μοίρα τού επιφύλασσε κι άλλη αναποδιά. Στα 54 χρόνια του έπαθε μια μικρή παράλυση και εδώ, τον βοήθησαν οι φίλοι του που νωρίτερα τους είχε συμπαρασταθεί. Επανήλθε κάνοντας συναυλίες μέχρι που, επιστρέφοντας στην πατρίδα του, άφησε την τελευταία του πνοή σε ηλικία 57 χρονών.








**********************
************************