ΝΙΚΟΣ ΜΠΟΓΙΟΠΟΥΛΟΣ: Η μ@λ@κία κουφαίνει τον Γεράσιμο Γιακουμάτο που απεφάνθη πως «η ομοφυλοφιλία είναι κολλητική αρρώστια».

Νίκος Μπογιόπουλος: Ο Γιακουμάτος, πριν ανασκευάσει, (ΕΔΩ), απεφάνθη ως «ειδικός παθολόγος», ότι η ομοφυλοφιλία είναι «κολλητική αρρώστια» (ΕΔΩ)

Άλλος γιατρός που ρώτησα με διαβεβαίωσε ότι η μ@λ@κία, ευτυχώς, όχι (μόνο κουφαίνει λίγο)...

Το παρακάτω κείμενο είναι σχόλιο του Ν.Μπογιόπουλου από τη σελίδα του στο facebook (ΕΔΩ)

Παρακολουθώ την συζήτηση κάτω από την ανάρτηση και ειλικρινά απορώ. Μα είναι δυνατόν να παριστάνει τον «αντικαπιταλισμό» η ομοφοβία; Είναι δυνατόν να συγχέεται ο τρόπος που το σύστημα - κάθε εκμεταλλευτικό σύστημα - διαμορφώνει «πρότυπα» και «καλούπια», είναι δυνατόν να συγχέονται η τακτική και τα μέσα με τα οποία το σύστημα διαμορφώνει συνειδήσεις και συμπεριφορές (που φαντάζουν ελεύθερες αλλά αποτελούν «ανεπαισθήτως» προϊόν  άνωθεν καταναγκασμού), με το αν ο άνθρωπος έχει το δικαίωμα ελεύθερα να διαχειρίζεται την ύπαρξή του, άρα και το σώμα του; 

Αν υπάρχει λογική στο σχήμα που λέει ότι η ομοφυλοφιλία είναι μια «καπιταλιστικά κολλητική αρρώστια» τότε τίθεται το ερώτημα: Όταν το καπιταλιστικό ρουλεμάν του θεάματος διαφημίζει την εικόνα του «ματσό» άντρα, του σατράπη άντρα και του «γαμάω» άντρα όταν ο καπιταλισμός διαφημίζει και προωθεί ταγούς - άντρακλες σαν τον Γιακουμάτο ή τον Τραμπ, τότε παύει να είναι καπιταλισμός; Ο Γιακουμάτος, όταν λέει αυτά που λέει και με τον τρόπο που τα λέει, κάνει «αντικαπιταλιστική» προπαγάνδα; Θα τρελαθούμε;;;!!! 

Το θέμα μας δεν είναι να «καταργήσουμε» (!) την ομοφυλοφιλία στο όνομα της ανατροπής του καπιταλισμού. Αν ήταν έτσι, ένεκα της υπεροχής αριθμητικά των ετεροφυλοφίλων, θα είχε καταργηθεί ο καπιταλισμός από καιρό. Το θέμα μας είναι να ανατρέψουμε τον καπιταλισμό για να καταργήσουμε την δυνατότητα των μηχανισμών του να επενεργούν καταναγκαστικά, εκβιαστικά πάνω στις ανθρώπινες ανάγκες και επιθυμίες. Να καταργήσουμε τον καπιταλισμό, να τον ανατρέψουμε, για να μην μπορεί να αλλοτριώνει συνειδήσεις, εκμεταλλευόμενος τις ανάγκες και τις επιθυμίες των ανθρώπων. Των σεξουαλικών συμπεριλαμβανομένων. 

Επίσης- και απευθύνομαι προς ορισμένους που δείχνουν να έχουν μπερδέψει την βούρτσα με την βούρτσα: Οι κομμουνιστές οραματίζονται μια κοινωνία όπου «η ελεύθερη ανάπτυξη του καθενός είναι η προϋπόθεση για την ελεύθερη ανάπτυξη όλων». Και αυτή η ελευθερία δεν αφήνει απέξω τον σεξουαλικό προσανατολισμό. Και το κρίσιμο εδώ δεν είναι η τάδε ή η δείνα σεξουαλική επιλογή. Αλλά η-μεταξύ έλλογων ανθρώπων-πραγματικά ΕΛΕΥΘΕΡΗ (χωρίς «παροτρύνσεις», επηρεασμούς, προτροπές, άνωθεν εγκρίσεις και προεγκρίσεις) επιλογή της. Μεταξύ ΕΛΕΥΘΕΡΩΝ ανθρώπων! 

Η εξασφάλιση, δε, αυτής της ελευθερίας δεν εξαρτάται από το πόσους αφορά η άσκησή της. Και έναν να αφορά, η ελευθερία του/της είναι αδιαπραγμάτευτη. Το πως και το αν θα την ασκήσει, μέσα σε κοινωνικά πλαίσια που ορίζουν ότι η ελευθερία του ενός συνιστά επέκταση και όχι άρνηση ή περιορισμό ή προσβολή της ελευθερίας του άλλου, είναι πάλι δική του ελεύθερη επιλογή. Όπως το δικαίωμα διαζυγίου. Το δικαίωμα των ανθρώπων να παίρνουν διαζύγιο - για να θυμηθούμε τον Λένιν - δεν σημαίνει ότι τα ζευγάρια «πρέπει» να χωρίζουν ούτε ότι θα χωρίσουν. Κατά τα λοιπά: Όσοι επιθυμούν να σκεφτούν και να κουβεντιάσουν σοβαρά αυτά τα ζητήματα - ειλικρινά τώρα - θεωρούν επαρκώς «σοβαρή» αφορμή τον Γιακουμάτο;...

Επιμέλεια: Χρήστος Ζουλιάτης (facebook)