Good Life @ Facebook

Raed Mo

Ένα άγνωστο ντοκουμέντο στην Καλαμάτα, με διαφορά δύο χρόνων,  σχεδόν ίδιο με τα γεγονότα της Θεσσαλονίκης, το Μάη του 36. Αντιγράφω το ρεπορτάζ όπως ακριβώς δημοσιεύτηκε στο «Ριζοσπάστη» στις 10 Μάη του 1936. Το φύλλο της εφημερίδας είναι από το ψηφιακό αρχείο της Εθνικής Βιβλιοθήκης της Ελλάδος.

ΟΤΑΝ ΜΙΛΟΥΝ ΤΑ ΠΟΛΥΒΟΛΑ

ΚΑΛΑΜΑΤΑ, 9 ΤΟΥ ΜΑΗ 1934

ΘΕΣΣΑΛΟΝΙΚΗ 9 ΤΟΥ ΜΑΗ 1936

ΜΑΚΑΒΡΙΑ ΣΥΠΜΤΩΣΗ

Πριν δυο χρόνια – σαν χτες, 9 του Μάη 1934 – τα πολυβόλα θέριζαν τους εργάτες της Καλαμάτας. Σκοτώθηκαν εφτά εργάτες. Τα ονόματά τους: Ι. Κολιτσίδας, Α. Μαραγκουδάκης (αφήκε γυναίκα με πέντε παιδιά), Β. Γαργαντινός (λιμενεργάτης) και οι μυλεργάτες Π. Μπλίκος, Α. Μπάλας, Καπετανέας και η Κριτσέλη.

Γιατί;

Όπως αυτές τις μέρες, οι καπνεργάτες αγωνίζονται στα λιθόστρωτα των μακεδονικοθρακικών πόλεων, έτσι και το Μάη του 1934 πάλευαν οι λιμενεργάτες και μυλεργάτες της Καλαμάτας για το δίκιο τους και το ψωμί τους.

Καλαμάτα 9 του Μάη 1934.

Θεσσαλονίκη 9 του Μάη 1936.

Δυο ματωμένες μέρες.Read More

Δεκάδες αγωνιστές δολοφονημένοι. Όπως τώρα ο χιτλερόφιλος Μεταξάς, έτσι και τότε κυβερνήτης ήταν ο Τσαλδάρης υπεύθυνος για τις δολοφονίες.

Πώς έγιναν τα γεγονότα Καλαμάτας;

Το πρωί – 6 η ώρα – στις 9 του Μάη 1934, οι λιμενεργάτες – που είχαν απεργήσει από την προηγούμενη μέρα – συγκεντρώθηκαν στο λιμάνι για να μην αφήσουν να ξεφορτωθεί ένα σιτοφορτίο με τη ρουφήχτρα (σιλό). Δυο λόχοι στρατού με πολυβόλα και οπλοπολυβόλα περιφορυρούσαν τους κυλινδρόμυλους της «Ευαγγελίστριας». Μαζί τους και οι άλευροβιομήχανοι  Τραβασάρος και Πάστρας.

Ο νομάρχης απειλούσε: «Θα σας χτυπήσουμε στο ψαχνό παλιόσκυλα. Ούτε ένα αίτημά σας δεν γίνεται δεχτό. Η ρουφήχτρα θα δουλέψει, γιατί δεν μπορούμε να χτυπήσουμε τα συμφέροντα των μύλων μας», δηλαδή των μυλωνάδων.

Στις 8 η ώρα με διαταγή των αρχών βάζει μπροστά η ρουφήχτρα. Αγανάχτηση μεγάλη ξεσηκώνει τους εργάτες. Μπορούσαν να μη ξεσηκωθούν, τη στιγμή που έβλεπαν τη ρουφήχτρα να κόβει το ψωμί τους; Ένας εργάτης – ήρωας – πέφτει στη θάλασσα φωνάζοντας: «Δεν μου χρειάζεται τέτοια ζωή» Ακολούθησαν 15 εργάτες που μπήκαν σε μία μαούνα για να πάνε στο βαπόρι με το σιτοφορτίο.  Όλοι μαζί φώναζαν «Ζήτω η απεργία μας, ζήτω το ψωμί μας». Στο μεταξύ από την Αθήνα η κυβέρνηση του Τσαλδάρη με το στόμα του υπουργού Στεφανόπουλου είχε δώσει καινούριες αυστηρές διαταγές από το νομάρχη: «Οι αποφάσεις μας είναι ανέκλητες. Η ρουφήχτρα έχει βάλει εμπρός έστω και αν είναι ανάγκη να χτυπήσετε στο ψαχνό». Μόλις η μαούνα έφτασε στο βαπόρι, ο λοχαγός Παναγόπουλος που ήταν επάνω με φρουρά κρατώντας πολυβόλο, φώναξε «Σταθείτε» Μα ταυτόχρονα ξαπόλυσε θανατηφόρα βόλια. «Βαράτε, δε γυρίζουμε» απαντούν με τους πυροβολισμούς οι εργάτες ψύχραιμα, ηρωϊκά.  Ο Παναγόπουλος με το πολυβόλο του ξερνάει καυτές σφαίρες. Σκοτώνονται δύο εργάτες και τραυματίζονται άλλοι μέσα στη μαούνα. Μόλις διαδόθηκαν οι δολοφονίες στην πόλη, κατέβηκαν σε πανεργατική απεργία αλληλεγγύης και διαμαρτυρίας οι εργάτες των κλάδων. Γίνεται παλλαϊκή διαδήλωση προς το λιμάνι. Οι εργάτες παίρνουν τα πτώματα των δύο ηρώων και διαδηλώνουν προς την πόλη. Άντρες, γυναίκες, παιδιά, όλος ο λαός στο πόδι. «Άτιμοι δολοφόνοι θα μας το πληρώσετε» φωνάζουν οι διαδηλωτές και καταριούνται οι φτωχές γυναίκες. Στην πλατεία του «Τριανόν» ο αρχιδολοφόνος  διευθυντής της χωροφυλακής  Παπαευσταθίου με τους χωροφύλακές του και ο ίδιος με περίστροφο, υποδέχονται με βόλια τους διαδηλωτές. Κι’ άλλο ζεστό αίμα εργατικό βάφει τα πεζοδρόμια. Τέσσερις ακόμα σκοτωμένοι εργάτες και μία γυναίκα.

-Πεινάς;

-Φάε καυτό μολύβι.

-Φωνάζεις;

Κλείνουν το στόμα σου με τα πολυβόλα.

Καλαμάτα 9 του Μάη 1934. Θεσσαλονίκη 9 του Μάη 1936, Τσαλδάρης – Μεταξάς. Μακάβριες «συμπτώσεις» που δίνουν φωτεινά διδάγματα στους εργάτες και όλο τον κόσμο.  Με το αιματοκύλισμα των εργατών Καλαμάτας η Ενωτική Γενική Συνομοσπονδία και τότε, όπως και τώρα, πρωτοπόρα στους αγώνες των εργατών της χώρας μας, έριξε το σύνθημα της Πανελλαδικής 24ωρης απεργίας διαμαρτυρίας που συμφώνησε να κηρυχθεί η πανελλαδική απεργία στις 16 του Μάη. Μα οι ρεφορμιστές ηγέτες, την παραμονή, παραβίασαν τη συμφωνία, ανέστειλαν την απεργία.

Οι πυροβολισμοί της Θεσσαλονίκης, Καλαμάτας, μα και οι πιο παλιοί του Ηρακλείου και της Νάουσας, φωτίζουν το δρόμο του εργαζόμενου λαού, για πιο δραστήριους παλλαϊκούς αγώνες. Τον διδάσκουν ότι μόνο με τη γροθιά θα πάρει το δίκιο που του το κλέβουν οι άτιμοι εκμεταλλευτές και δολοφόνοι του.